ترس در واقع نوعی از داستان‌سرایی غیرعمدیه که همه‌ی ما از بدو تولد باهاش آشناییم. مثلا به خودمون میگیم "اگر مهاجرت کنم و از ایران برم میترسم که خانوادم رو از دست بدم" ، "اگر کسب و کارم رو راه اندازی کنم و شکست بخورم همین سرمایه اندک رو هم نخواهم داشت" درباره اتفاق هایی که نیافتاده بر اساس مشاهده ها و شنیده های قبلی داستان سرایی می کنیم.
قصد دارم داستانی کوتاه از دو پرنده که پیش‌تر برایم الهام بخش بوده را با شما به اشتراک بگذارم. پرنده‌ای را تصور کنید که در قفس زندگی می‌کند.
مصاحبه‌ای از برنامه‌ی پایش را مشاهده می‌نمایید که تا حدی خروجی دانشگاه‌ها و وضعیت اشتغال فارغ التحصیلان را نشان می‌دهد و حاوی نکات مهمی است که در ادامه به آن می‌پردازم.
بسیاری از شکست‌های ما از این موضوع نشأت می‌گیره که ما به جای تفکر منطقی با "احساساتمون" تصمیم میگیریم و در اثر "جوزدگی" حرکتی رو می‌کنیم که یا بی‌نتیجه مونده و یا حتی به ضرر خودمون و جامعه‌مون تموم میشه
یکی از سوالاتی که این روزها از من پرسیده میشه اینه که امسال وضعیت بازار چی میشه؟! خوب من از کجا باید بدونم؟! جادوگرم؟ پیشگوئم؟ هیچکس به واقع نمی‌داند وضعیت چه خواهد شد.